Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ)

Mahkamah Keadilan Antarabangsa (Bahasa Inggeris: International Court of Justice; Bahasa Perancis: Cour internationale de justice) (dikenali secara ringkas sebagai Mahkamah Dunia atau ICJ) adalah organ utama kehakiman Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.


Tempat perbicaraannya adalah di Istana Keamanan di Den Haag, Belanda. Didirikan pada tahun 1945 oleh Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, Mahkamah ini mula beroperasi pada tahun 1946 sebagai pengganti kepada Mahkamah Tetap Keadilan Antarabangsa.


 Statut Mahkamah Keadilan Antarabangsa yang serupa dengan yang digunapakai oleh mahkamah tetap yang lalu, adalah dokumen utama perlembagaan mahkamah ini yang menggariskan regulasi Mahkamah.^[1] ICJ tidak seharusnya dikelirukan dengan Mahkamah Jenayah Antarabangsa atau Undang-undang Jenayah Perang (Belgium, yang keduanya juga mempunyai bidang kuasa "global". Bahasa rasmi mahkamah ini adalah bahasa Inggeris dan bahasa Perancis.


Kerja yang dijalankan mahkamah dicirikan pelbagai aktiviti kehakiman. Fungsi-fungsi utamanya adalah untuk menyelesaikan pertikaian undang-undang yang dirujuk kepada ia oleh negara dan memberi pendapat berkenaan persoalan berkait undang-undang yang timbul kepada organ dan agensi yang dibenarkan merujuk kepadanya untuk mendapat jawapan.


Jumlah keputusan yang diselesaikan ICJ masih kecil bilangannya, akan tetapi terdapat kesukarelaan menggunakan Mahkamah ini semenjak 1980an, terutama di kalangan negara membangun, walaupun Amerika Syarikat telah mengundurkan dirinya daripada bidang kuasa wajib keatasnya pada tahun 1986. Ini bermakna bahawa ia hanya menerima bidang kuasa mahkamah keatasnya mengikut dasar kes-ke-kes.

Mahkamah Jenayah ANTARABANGSA (ICC)

Mahkamah Jenayah Antarabangsa (ICC) ditubuhkan pada 2002 sebagai satu tribunal tetap untuk membicarakan kes pembasmian kaum, jenayah hak asasi manusia, jenayah perang, jenayah kekerasan dan sebagainya. Mahkamah ini bermula pada 1 Julai 2002 apabila perjanjian Statut Rom Mahkamah Jenayah Antarabangsa mula berkuatkuasa.^[1]


Pejabat rasmi mahkamah ialah di The Hague, Belanda tetapi perbicaraan boleh diadakan di mana-mana lokasi jika difikirkan perlu, cekap, cepat dan selamat.^[2] Mahkamah ini berbeza dengan Mahkamah Keadilan Antarabangsa / mahkamah dunia. Mahkamah Keadilan Antarabangsa dikendalikan oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk menyelesaikan pertikaian / krisis antara dua negara.


Setakat Februari 2012, 120 negara telah menjadi ahli / mengiktiraf Mahkamah Jenayah Antarabangsa. Sebanyak 32 negara belum menandatangani Statut Rome, termasuklah China, India dan Amerika Syarikat kerana banyak mengkritik kelemahan Mahkamah Jenayah Antarabangsa ini yang tidak memenuhi citarasa dan keperluan mereka.


Sehingga kini, mahkamah ini telah memulakan tujuh siasatan berhubung situasi di Afrika: Utara Uganda, Konflik Darfur, Republik Demokratik Congo, Republik Afrika Tengah, Republik Kenya, Libya dan Côte d'Ivoire.


Setakat Mac 2012, perbicaraan Lubanga berkaitan situasi di RD Congo telah berakhir dengan tertuduh didapati bersalah pada 14 Mac 2012. Ia merupakan keputusan pertama mahkamah ini sejak ia ditubuhkan.^[3] Hukuman dan pampasan akan dibincangkan kemudian.

Sekolah Berasrama Penuh

History of SBP began in 1890, when the Richard Olaf Winstedt as deputy and later became Director of Education in Malaya. "The Selangor Raja School" was established as a starting step to produce the Malay elite from among the palaces and princes, states, through the English medium education. In 1894, the school was closed for renovation and was reborn in a new form in 1905 at Kuala Kangsar, which to this day known as the Malay College Kuala Kangsar (MCKK).^[1]


Sultan of Perak, Sultan Idris in the Conference of Rulers (Durbar) in 1903 which criticized the policy of British administration, especially in the education of the Malays, saying it was merely "to producing better Malay farmers or fisherman only". Sultan of Perak himself has offered on-site locations for MCKK, with the purpose "for the education of the Malays of good family and for the training of Malay boys for admission to certain branches of the government service". In 1947, "Malay Girl College" was established in Kuala Lumpur, later moved to Seremban, Negeri Sembilan, known as Tunku Kurshiah College until now, named after the first Raja Permaisuri Agong.


In September 1955, an Education Committee was established which eventually gave birth to the Razak Report in 1956. Razak Report then approved and produce the Education Ordinance 1957. Razak Report has recommended the formation of 6 units of Sekolah Berasrama Penuh (SBP), namely:


1. Sekolah Dato 'Abdul Razak (SDAR) - 1956
2. Sekolah Tun Fatimah (STF) - 1956
3. Sekolah Tuanku Abdul Rahman (STAR) - 1957
4. Sekolah Menengah Sultan Abdul Halim (SMSAH) - 1963
5. Sekolah Sultan Alam Shah (SAS) - 1963
6. Sekolah Seri Puteri (SSP) - 1968

Sekolah Model Khas

01/05/1998

Share on facebookShare on twitterShare on emailShare on printMore Sharing Services0

Sekolah model khas -- Gabungkan pelajar luar bandar yang berpotensi di setiap daerah

KUALA LUMPUR 30 April - Sekolah model khas yang menggabungkan pelajar luar bandar yang berpotensi dan cemerlang dari tahun empat hingga tingkatan lima akan diwujudkan di setiap daerah di negara ini.


Menteri Pendidikan, Datuk Seri Najib Tun Razak berkata, projek itu akan memilih sekolah yang sedia ada dengan menambah keupayaan dan kemudahan seperti makmal sains, asrama, bilik darjah dan rumah guru supaya dapat menjadi pusat kecemerlangan pendidikan di sesebuah daerah.
Menurut Najib, konsep sekolah ini adalah untuk memperkembangkan konsep Sekolah Model Baling di Baling, Kedah dan yang berbeza cuma Sekolah Model Baling adalah sekolah baru.


Beliau menambah pihak kementerian masih dalam proses mengenal pasti sekolah di setiap daerah untuk dijadikan sekolah khas itu, katanya kepada pemberita selepas lawatan Yang di-Pertuan Agong ke Kementerian Pendidikan serta pelancaran buku Kod Braille Wasilah Bacaan al-Quran oleh Seri Paduka, di sini.


Sekolah Model Baling menyediakan 18 bilik darjah dengan saiz kelas 35 orang serta kemudahan asrama bagi semua murid dan kemudahan 35 unit rumah guru kelas 'F'.
Pengurusan dan organisasi sekolah itu diletakkan di bawah kawalan seorang pengetua sekolah.
Najib berkata, walaupun sekolah khas bukan berasrama penuh tetapi pengambilan pelajarnya akan diawasi dan dihadkan kepada pelajar yang berpotensi dan cemerlang serta menyediakan guru-guru yang lebih berwibawa manakala pengetuanya pula mempunyai rekod yang cemerlang.


Mengenai format baru bagi Ujian Penilaian Sekolah Rendah (UPSR) pada tahun 2001, Najib berkata, kementeriannya masih lagi dalam kajian tetapi konsep yang hendak diperkenalkan ialah perubahan paradigma iaitu tidak lagi menekankan penghafalan sebaliknya lebih kepada menguji kefahaman dan pengetahuan.


Najib turut menjelaskan bahawa penggredan universiti sama ada universiti awam dan swasta adalah berdasarkan kepada penilaian yang objektif oleh Lembaga Akreditasi Negara (LAN) dengan kerjasama penilai dari luar negara supaya penilaian itu diterima sebagai kayu ukur global.
''Kita akan menilai daripada segi keupayaan mengajar, penyelidikan, kemudahan universiti, kokurikulum dan pengurusan universiti.


''Penilaian ini tidak terhad kepada universiti sahaja sebaliknya akan memperincikan lagi mengikut fakulti sebab terdapat universiti yang kejayaannya berdasarkan kepada penonjolan fakulti dan bukan universiti pada keseluruhannya,'' katanya.


Najib menambah, penggredan ini akan didedahkan kepada pengetahuan umum dalam bentuk laporan tahunan LAN yang boleh dibeli dan disiarkan oleh pihak akhbar.


Najib berharap, pendedahan ini dapat menjadi garis panduan kepada ibu bapa dan pelajar untuk membuat pemilihan dan bagi universiti pula dapat berfungsi dalam situasi dan keadaan yang lebih kuantitatif.

Sekolah Bestari

Sekolah bestari merupakan satu konsep sekolah di Malaysia.

Konsep ini akan membawa kepada pendemokrasian pendidikan sepenuhnya. Sekolah ini bukan hanya untuk mereka yang pintar tetapi ia merupakan cara bestari bagi menjamin setiap pelajar - kuat atau lemah, kaya atau miskin - mencapai potensi sepenuhnya dalam cara yang paling sesuai mengikut kadar dan gaya pembelajaran yang berlainan. Teknologi komputer akan membolehkan kepelbagaian dibina dalam sistem pendidikan.


Pada peringkat permulaan, empat mata pelajaran, iaitu Bahasa Melayu, Bahasa Inggeris, Matematik dan Sains, akan diperkenalkan di Sekolah Bestari dengan menggunakan teknolgi terkini sebagai kaedah dan teknik pengajaran dan pembelajaran. Semua bahan pengajaran dan pembelajaran disediakan dalam bentuk perisian yang direka oleh Pusat Pemkembangan Kurikulum bersama dengan Bahagian Teknologi Pendidikan, Kementerian Pendidikan Malaysia.


Untuk menentukan kejayaan pelaksanaan konsep Sekolah Bestari, guru-guru di sekolah yang dipilih menjadi sekolah bestari, akan diberi latihan dalam perkhidmatan, khasnya dalam bidang pedagogi untuk aktiviti pengajaran dan pembelajaran melalui penggunaan teknologi terkini. Bagi sekolah-sekolah bestari yang ditubuhkan, tenaga pengajar dan pentadbirnya akan dipilih oleh Ketua Pasukan Bertugas Sekolah Bestari di bawah Bahagian Sekolah, Kementerian Pendidikan Malaysia.


Perkembangan Sekolah Bestari telah menjadi satu arah-aliran dalam perkembangan pendidikan yang tidak dapat dielakkan dalam reformasi pendidikan di Malaysia. Sekolah Bestari ini merupakan sekolah satu-satunya dapat melahirkan pelajar-pelajar yang cerdik dan berpengetahuan, dan dijangkakan akan mampu bersaing apabila menghadapi cabaran-cabaran Wawasan Negara.

Sekolah Kluster

Latar Belakang

Penubuhan Sekolah Kluster terkandung dalam Bab 9, Pelan Induk Pembangunan Pendidikan (PIPP), yang telah dilancarkan pada 16 Januari 2006.

Pewujudan Sekolah Kluster adalah berdasarkan pendekatan kedua PIPP, iaitu untuk mengembangkan sepenuhnya potensi sekolah dalam kluster kecemerlangan yang mekanismenya dinyatakan dalam Teras Strategik Ke-6, Melonjakkan Kecemerlangan Institusi Pendidikan.

Tinjauan literatur menunjukkan bahawa amalan mengelompokkan sekolah dilaksanakan di luar negara untuk peningkatan kualiti pendidikan. Pengelompokan yang dilaksanakan di luar negara adalah berasaskan lokaliti ataupun kecemerlangan.

 

Definisi

Sekolah kluster ialah satu jenama yang diberi kepada sekolah yang dikenal pasti cemerlang dalam klusternya daripada aspek pengurusan sekolah dan kemenjadian murid. Pewujudan sekolah kluster bertujuan melonjakkan kecemerlangan sekolah dalam sistem pendidikan Malaysia dan membangun sekolah yang boleh dicontohi oleh sekolah dalam kluster yang sama dan sekolah lain di luar klusternya.

 

Tujuan

Melayu dalam perlembagaan Malaysia

Rakyat wajar fahami pengertian sebenar ketuanan Melayu

PERLEMBAGAAN adalah undang-undang tertinggi sesebuah negara. Perlembagaan wujud untuk mengendalikan perjalanan dan pentadbiran sesebuah negara dengan licin dan saksama. Ia juga punca kepada segala perundangan lain yang wujud dalam sesebuah negara. Secara amnya, perlembagaan mengandungi satu set hak, kuasa dan prosedur yang mengawal hubungan antara autoriti awam dalam sesebuah negara dan antara autoriti awam dengan rakyat.

 Jika dikaji dokumen yang membawa kepada kemerdekaan, antara prasyarat utama yang diletakkan British dalam membebaskan negara ini daripada cengkaman mereka ialah kesemua kaum yang ingin berbumbungkan negara tanah Melayu, sebagai tanah tumpah negara mereka hendaklah boleh duduk secara aman dan harmoni.

Melahirkan suasana simbiosis penuh tolak ansur. Maka bertitik tolak daripada ingin mencapai matlamat memerdekakan negara satu kompromi antara kaum perlu dilaksanakan segera.

Atas usaha inilah Bapa Kemerdekaan Malaysia, Tunku Abdul Rahman Al-Haj memulakan satu inisiatif perbincangan dengan teraju MCA yang ketika itu diterima ramai sebagai satu institusi yang mewakili kepentingan kaum Cina serta MIC yang dianggap pertubuhan mewakili kaum India telah duduk semeja dan berbincang mencari jalan keluar terhadap permasalahan ini.

Antara topik yang diperbincangkan ialah mengenai dengan hak kerakyatan bagi penduduk Tanah Melayu. Disebabkan kaum Cina dan India adalah kaum yang dibawa masuk oleh British untuk memajukan negara ini, mereka bukanlah penduduk asal Tanah Melayu berbanding dengan orang Melayu. Mereka perlu memohon untuk mendapat kerakyatan.

Berdasarkan sifat orang Melayu yang tinggi toleransi memudahkan bagi kaum lain untuk menjadi warga Tanah Melayu. Atas sifat ingin bersama inilah menyebabkan hampir kesemua mereka yang ingin kekal di sini diberi kerakyatan. Sebagai membalas jasa orang Melayu ini, kaum lain bersetuju untuk memberikan hak keistimewaan orang Melayu sebagai sesuatu yang termaktub dalam Perlembagaan.

Kompromi inilah yang dikenali sebagai kontrak sosial, pakatan murni, kompromi merdeka, empat campur 1 (4+1) atau quid pro qou.

Empat (4) di sini merujuk kepada empat kelebihan yang diberikan oleh kaum lain kepada bangsa Melayu,

1)  iaitu Sistem Raja Perlembagaan,
2)  agama Islam sebagai agama rasmi,
3)  Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan serta hak keistimewaan orang Melayu sebagai penduduk asal negara ini.
4) Manakala 1 merujuk kepada kelonggaran yang tidak mungkin dapat diberikan oleh mana-mana negara di dunia ini dalam memberikan kerakyatan kepada orang asing.

Kompromi inilah yang telah membawa kepada artikel 153 dalam perlembagaan Persekutuan.

Di samping itu empat perkara yang dinyatakan di atas, menjadi unsur tradisi yang dikekalkan secara sebulat suara dalam perlembagaan. Ia juga dianggap penting bagi melambangkan bahawa sistem dan nilai asal negara dikekalkan meskipun kemerdekaan bererti demokrasi dan kesamarataan antara kaum. Unsur-unsur ini penting kerana ia menjamin kestabilan politik dan sistem pemerintahan yang cekap lagi adil.

Pengorbanan orang Melayu dalam memberikan kerakyatan berdasarkan jus soli dan bukannya jus sanguinis haruslah dihargai.

Janganlah disebabkan nila setitik habis susu sebelanga dan janganlah disebabkan santan, pulut binasa, janganlah meruntuhkan tebing yang menghalang ombak pantai, kelak tenggelam semua yang telah kita bina bersama.

Sejarah sudah membuktikan Artikel 153 bukanlah sesuatu yang diletakkan secara sewenang-wenangnya oleh orang Melayu. Ia terhasil daripada persetujuan bersama dalam menghasilkan keadaan sama-sama menang kepada semua orang.

Sikap bertolak ansur pimpinan dulu dalam menstabilkan negara janganlah diselewengkan faktanya oleh mereka yang jingoisme. Pengorbanan mereka yang terdahulu bukanlah untuk generasi mendatang mempertikaikannya, akan tetapi mereka harus terus mendukung resolusi ini agar keamanan negara dapat diteruskan.

Taraf Penduduk Tetap

Mereka penduduk tanpa negara

ALBIS bin Ajan, bukan orang biasa di Pulau Danawan, Semporna. Selain aktif dengan aktiviti kemasyarakatan, dia dianggap penghubung dengan anggota tentera yang bertugas di pos pulau berpenduduk 1,400 orang ini.

Lelaki berusia 54 tahun yang dibawa merantau oleh bapanya dari Pulau Manuba, Filipina pada awal 1970-an ini pun sudah tidak lagi menganggap dirinya sebagai pendatang.

Dia yang sehari-hari bekerja sebagai peraih ikan mahu dikenal sebagai rakyat Malaysia. Beberapa kali dia menyatakan rasa syukur kerana akhirnya diberi taraf penduduk tetap.

next...

Kerakyatan Malaysia

Ramai bantah tawar status PR pelajar asing cemerlang

KUALA LUMPUR: Pelbagai pihak mempertikaikan cadangan pemberian status penduduk tetap (PR) kepada pelajar asing cemerlang yang mendapat biasiswa Kementerian Pengajian Tinggi (KPT) kerana menganggap ia anugerah yang terlalu tinggi untuk bukan warga negara.

Sebaliknya, mereka mencadangkan kerajaan menimbang insentif lain bagi menarik minat rakyat asing yang mempunyai kepakaran dan kemahiran untuk bekerja di negara ini, sekali gus memberikan sumbangan kepada pembangunan Malaysia.

Presiden Cuepacs, Omar Osman, berkata pihaknya kurang senang dengan tawaran status PR kerana ia membabitkan isu kerakyatan dan tahap kesetiaan warga asing terhadap raja dan negara yang boleh dipersoalkan.

Ia adalah penghargaan terlampau tinggi dan tidak sepatutnya status PR sewenang-wenangnya diberikan kepada rakyat asing, Ia adalah suasana tidak sihat, katanya.

Menteri Pengajian Tinggi, Datuk Seri Mohamed Khaled Nordin, kelmarin berkata, langkah itu antara usaha menarik bakat dan tenaga kerja berkemahiran tinggi dari luar negara menyumbang kepada pembangunan Malaysia. Insentif termasuk PR itu dijangka diberi kepada pelajar tajaan kementerian dan sedang melanjutkan pengajian dalam peringkat sarjana dan doktor falsafah (PhD).

Sementara itu, Majlis Perwakilan Pelajar (MPP) Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM), mempertikaikan tawaran status PR walaupun menyambut baik usaha kerajaan memberikan insentif kepada pelajar asing yang cemerlang.

Presidennya, Mohd Hamzah Zainul Abidin, berkata kerajaan boleh melanjutkan visa pelajar asing cemerlang selain insentif lain yang tidak berkaitan dengan isu kerakyatan.

Bagusnya cadangan ini ialah apabila negara mempunyai tenaga pakar berkemahiran untuk program pembangunan dan secara tidak langsung pelajar tempatan berusaha meningkatkan daya saing dengan pelajar asing. Pelajar tempatan juga tidak seharusnya terlalu jumud untuk menganggap peluang mereka dalam pasaran pekerjaan terjejas dengan kehadiran pelajar asing, katanya.

Presiden MPP Universiti Malaya (UM), Khairul Anuar Abu Kasim, berkata status PR tidak harus dijadikan sandaran untuk menarik minat tenaga kerja asing ke negara ini sedangkan pada masa sama, ramai sudah memohon sejak berpuluh tahun lalu tetapi permohonan mereka tidak dilayan.

Beliau berkata, kerajaan mungkin boleh memikirkan imbuhan setanding dengan yang ditawarkan negara lain bagi menarik pelajar asing datang ke negara ini.

Presiden Kongres Kesatuan Sekerja Malaysia (MTUC), Syed Shahir Syed Mohamud, turut meminta kajian lebih teliti bagi memastikan cadangan itu tidak menjadi kes rujukan yang memberi kesan negatif pada jangka panjang

Dasar Industri Kreatif Negara

Dasar Industri Kreatif negara dilulus

KUALA LUMPUR 12 Nov. - Kabinet hari ini meluluskan Dasar Industri Kreatif Negara (DIKN) dengan peruntukan RM130 juta bagi mempergiatkan lagi industri itu, kata Menteri Penerangan Komunikasi dan Kebudayaan Datuk Seri Dr. Rais Yatim.

Katanya, menerusi peruntukan itu semua yang berkaitan dengan industri kreatif seperti program multimedia serta program anjuran seni budaya dan warisan akan melalui masa depan yang cemerlang malah akan mendapat galakan yang jelas dan konstruktif oleh kerajaan dan pihak swasta.

"Antara perkara utama yang terdapat dalam dasar ini ialah memupuk tenaga yang baru dalam latihan bagi meneruskan perjuangan dan industri kreatif pada masa depan dengan mengutamakan multimedia dan projek-projek digital,” katanya kepada pemberita di sini hari ini.

Katanya, kementerian akan berinteraksi dengan industri dari luar negara bagi meningkatkan perkembangan industri negara terhadap perfileman dan animasi berhubung dengan Borneo (Sabah dan Sarawak).

“Ini kerana Borneo adalah satu nama yang menjadi tarikan kepada dunia luar dengan memfokuskan kepada cerita dan penulisan video serta penggambaran tentang Borneo seperti Orang Utan, keindahan alam sekitar serta jalinan cerita yang berplotkan Borneo,” katanya. - Bernama

Akta yang dimansuhkan

Akta Buang Negeri sudah tidak diguna pakai 34 tahun - PM

05/10/2011 5:35pm

KUALA LUMPUR 5 Okt. - Akta Buang Negeri 1959 (Akta 79) telah tidak diguna pakai sejak 34 tahun lepas, maka sudah sampai masanya untuk kerajaan mengambil langkah memansuhkannya, kata Datuk Seri Najib Tun Razak.

Perdana Menteri berkata, pemansuhan akta itu juga merupakan aspirasi kerajaan ke arah pentadbiran sistem perundangan yang lebih adil dan mendukung prinsip-prinsip di bawah Perlembagaan Persekutuan.


"Merujuk kepada rekod yang ada, akta ini banyak digunakan semasa tahun 60-an dan yang terakhir ialah pada 1977 iaitu dalam kes Menteri Dalam Negeri lawan Chu Choon Yong and Anor.


"Selepas daripada kes itu dan sehingga kini, akta ini tidak pernah digunakan lagi,” katanya di Dewan Rakyat hari ini ketika membentangkan Rang Undang-Undang Buang Negeri (Pemansuhan) 2011 untuk bacaan kali kedua.


Najib berkata, bahawa selepas kes itu, kes-kes penahanan dan pemulangan warga negara asing kini dikendalikan mengikut Akta Imigresen 1959/63 (Akta 155), memandangkan peruntukan penahanan dan pemulangan warga negara asing yang terkandung dalam Akta Buang Negeri 1959 juga terdapat dalam Akta 155. - Bernama

Sejarah Malaysia

RINGKASAN SEJARAH MALAYSIA

Sejarah Malaysia dikatakan bermula pada zaman Kesultanan Melayu Melaka iaitu sekitar tahun 1400 Masihi. Pada masa kegemilangannya, wilayah kesultanan ini meliputi sebahagian besar Semenanjung dan Pantai Timur Sumatera. Melaka muncul sebagai sebuah kerajaan yang gemilang kerana kedudukannya yang strategik iaitu titik pertemuan antara Asia Timur dengan Asia Barat. Keadaan ini membolehkan Melaka muncul sebagai pusat perdagangan utama khususnya bagi perdagangan rempah di Asia Tenggara. Islam pula muncul sebagai agama utama yang tersebar dan menjadi anutan utama penduduk Melaka kerana rajanya sendiri telah memeluk agama tersebut.

Pada tahun 1511, Melaka jatuh ke tangan Portugis dan bermula daripada tahun inilah Tanah Melayu berada dalam era penjajahan. Selepas itu, Tanah Melayu jatuh ke tangan Belanda pada tahun 1641 dan akhirnya jatuh pula ke tangan British pada tahun 1824 melalui Perjanjian Inggeris-Belanda. Penjajahan British merupakan penjajahan paling lama. British telah mencampuri semua urusan pentadbiran Tanah Melayu yang sebelum ini diuruskan oleh Raja-Raja Melayu dengan bantuan pembesar-pembesar negeri. Campur tangan British ini telah menimbulkan rasa tidak puas hati dalam kalangan penduduk tempatan.

Beberapa individu bangkit menentang penjajah namun oleh kerana usaha mereka lebih kepada bersifat perseorangan maka penentangan tersebut dengan mudah dipatahkan oleh British. Antara tokohyang bangun menentang penjajah ialah Dol Said, Tok Janggut, Datuk Bahaman, Rentap, Datuk Maharajalela, Rosli Dobi dan beberapa tokoh yang lain.

Semangat Nasionalisme

Pada era 1920-an dan 1930-an, ramai penduduk Tanah Melayu mula mendapat pendidikan, sama ada dari Timur Tengah atau pendidikan tempatan. Hasilnya, Rahman telah memberi sinar Melayu mentadbir sendiri negaranya” muncullah golongan berpendidikan yang mula memperjuangkan semangat nasionalisme. Mereka menggunakan media seperti akhbar dan majalah untuk menyebarkan ideologi masing-masing. Ada dalam kalangan mereka telah membentuk persatuan seperti Kesatuan Melayu Muda (KMM) dan Kesatuan Melayu Singapura (KMS) yang bermatlamat mengusir penjajah dan membentuk kerajaan
sendiri.

Ketika rakyat negara ini begitu bersemangat untuk menamatkan penjajahan, mereka dikejutkan dengan pendaratan Jepun pada penghujung tahun 1941 yang menandakan bermulanya satu lagi era penjajahan di Tanah Melayu. Jepun telah menduduki Tanah Melayu sehingga tahun 1945 sebelum menyerah kalah ekoran pengeboman Hiroshima dan Nagasaki.

Pengunduran Jepun telah memberi ruang kepada Parti Komunis Malaya (PKM) untuk menguasai Tanah Melayu. PKM telah bertindak ganas dengan membunuh dan memusnahkan harta benda awam dengan sewenangnya sehingga memaksa British mengisytiharkan darurat di Tanah Melayu (1948-1960).

Keganasan PKM tidak berjaya menakluki Tanah Melayu dan British kembali berkuasa. Sekembalinya British selepas pendudukan Jepun, mereka cuba memperkenalkan Malayan Union. Pengenalan ini telah mendapat tentangan yang hebat dan menyeluruh daripada penduduk tempatan. Pada 11 Mei 1946, penubuhan UMNO telah menyemarakkan lagi penentangan tersebut dan seterusnya menyemai bibit-bibit perjuangan ke arah berkerajaan sendiri.

Tanggal 31 Ogos 1957 Tanah Melayu mencapai kemerdekaannya

Kemerdekaan Tanah Melayu

Kemunculan Tunku Abdul Rahman telah memberi sinar harapan kepada perjuangan penduduk Tanah Melayu ketika itu apabila tindakannya membentuk Parti Perikatan mula membuka mata British untuk membenarkan pendudukan Tanah Melayu mentadbir sendiri negaranya. Perpaduan antara tiga kaum utama iaitu Melayu, Cina dan India telah menampakkan hasil apabila Perjanjian London yang ditandatangani pada 8 Februari 1956 telah memberi petanda bahawa Tanah Melayu akan merdeka pada 31 Ogos 1957.

Setelah kemerdekaan dicapai, timbul pula masalah berhubung dengan penubuhan Malaysia yang menggabungkan Sabah, Sarawak dan Singapura. Penentangan terhadap penyatuan ini datang daripada Parti Rakyat Brunei, Indonesia dan Filipina. Walau bagaimanapun hasrat untuk membentuk sebuah negara yang dinamakan MALAYSIA tercapai pada 16 September 1963.

RANG UNDANG UNDANG

Pembentukan Rang Undang

Perkara 66 menjelaskan kuasa Parlimen dalam mengubal undang-undang. Rang undang-undang itu mestilah diluluskan oleh kedua-dua Majlis Parlimen.

• Sesuatu rang undang-undang itu boleh dikemukakan permulaannya di mana-mana dewan (biasanya bermula di Dewan Rakyat) dan kemudian di bawa ke Dewan Negara. Ada juga rang undang-undang yang bermula di Dewan Negara, dalam keadaan ini setelah melalui peringkat bacaan ketiga, rang undang-undang itu hendaklah dibawa ke Dewan Rakyat.

• Rang Undang-undang Awam/Kerajaan (Public Bills) merupakan rang undang-undang yang paling kerap dan mustahak dikemukakan di Parlimen. Rang Undang-undang jenis ini ialah rang undang-undang yang melibatkan keseluruhan undang-undang yang berhubung dengan dasar awam dan ianya dikemukakan oleh kerajaan.

• Sebelum diluluskan, sesuatu rang undang-undang itu mestilah melalui tahap-tahap berikut:

 

i. Bacaan Pertama:

Ia dilakukan secara formal, ringkas dan tidak ada apa-apa
perdebatan dibenarkan;

ii. Bacaan Kedua:

Ia dilakukan sekiranya rang undang-undang telah dicetak dan diedarkan
kepada ahli dewan. Rang undang-undang akan dibincangkan secara teliti di
mana ahli-ahli dewan dibenarkan membahaskan rang Undang-undang
tersebut dan mereka boleh menyokong atau membangkang rang undang
undang berkenaan melalui undi;

iii. Peringkat Jawatan kuasa:
Sesudah dibahas rang undang-undang dirujuk kepada suatu jawatankuasa.
rang undang-undang akan dibaca dan dibahas secara lebih terperinci.
Jawatan kuasa berkenaan berhak mengubahsuai dan meminda rang
undang-undang jika perlu;

iv. Bacaan Ketiga:
Bacaan ketiga ini ringkas dan perdebatan hanyalah kepada beberapa
kandungannya sahaja. Kemudian dilulus dan dibawa ke Dewan Negara.

• Apabila sesuatu rang undang-undang itu diluluskan oleh kedua-dua Majlis Parlimen ia hendaklah diserahkan kepada YDPA untuk diperkenankan dan dalam masa tempoh 30 hari YDPA baginda hendaklah memperkenankan rang undang-undang itu.

• Rang undang-undang yang diperkenankan oleh YDPA akan menjadi undang-undang yang dikenali sebagai Akta Parlimen. Undang-undang ini kemudiannya akan diwartakan untuk dikuatkuasakan.

Demokrasi Berparlimen

Demokrasi Berparlimen

Parlimen Malaysia melambangkan keutuhan demokrasi berparlimen

Sistem Demokrasi Berparlimen

Malaysia mengamalkan Sistem Demokrasi Berparlimen di bawah pentadbiran Raja Berperlembagaan dengan Seri Paduka Baginda Yang Di-Pertuan Agong sebagai Ketua Negara. Perlembagaan negara telah digubal dengan mengadakan syarat-syarat untuk pengalaman sistem ini. Salah satu syarat sistem Demokrasi Berparlimen adalah pembahagian kuasa kepada tiga bahagian di dalam pemerintahan, iaitu Perundangan, Kehakiman dan Pentadbiran atau Eksekutif.

Malaysia juga merupakan sebuah negara yang mengamalkan sistem Demokrasi berasaskan kepada sistem Persekutuan. Sehubungan dengan itu, ia bermakna negeri-negeri Perlis, Kedah, Pulau Pinang, Perak , Selangor, Negeri Sembilan, Melaka, Johor, Pahang, Terengganu, Kelantan, Sarawak dan Sabah telah bersetuju dengan konsep penubuhan Negara Malaysia.

Setiap negeri yang terbabit telah menyerahkan sebahagian kuasa masing-masing, seperti kewangan, pertahanan, pelajaran, luar negara dan lain-lain lagi seperti mana yang telah tercatat di dalam Perlembagaan Malaysia yang di tadbir oleh Kerajaan Pusat. Ada perkara-perkara yang dijadikan kuasa negeri dan negeri akan mentadbirkan kuasa.

Sebagai sebuah negara Raja Berperlembagaan, maka diperuntukan oleh Perlembagaan institusi Yang Di-Pertuan Agong, Raja-raja Melayu di sembilan buah negeri dan Majlis Raja-raja. Baginda adalah diberi kuasa untuk memelihara adat istiadat orang Melayu dan Pentadbiran Agama Islam di negeri masing-masing. Seri Paduka Baginda Yang Di-Pertuan Agong adalah Ketua Agama Islam bagi negeri-negeri Pulau Pinang, Sabah, Sarawak, dan Wilayah-wilayah Persekutuan.

Seri Paduka Baginda Yang Di-Pertuan Agong juga menjadi Kepala Utama Negara dan Baginda adalah Pemerintah Tertinggi Angkatan Tentera Negara. Baginda akan menjalankan tugas-tugas dibawah Perlembagaan mengikut nasihat Perdana Menteri atau Jemaah menteri . Raja-raja pula menjadi Ketua Negeri masing-masing dan menjalankan tugas mengikut nasihat Menteri-menteri Besar atau Ketua-ketua Menteri.

Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong menandatangani Surat Sumpah Jawatan dan Ikrar Taat Setia pada Istiadat Mengangkat Sumpah mememang jawatan YDA X111 pada 13 Disember 2006

(Sumber: Perpustakaan Foto Jabatan Penerangan Malaysia)

Yang di-Pertuan Agong

Parlimen Persekutuan mengandungi Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong, dan dua Dewan iaitu Dewan Negara dan Dewan Rakyat.

Perkara 55, Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan bahawa hanya Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong sahaja yang boleh memanggil Parlimen untuk bersidang. Baginda juga mempunyai kuasa istimewa untuk memberhenti atau membubarkan Parlimen.

Dengan demikian Yang di-Pertuan Agong diperlukan oleh Perlembagaan untuk memanggil Parlimen bermesyuarat dalam masa enam bulan antara persidangan yang akhir dalam satu penggal yang kemudiannya.

Bagi Dewan Rakyat, Ketua atau Timbalan Ketua Majlis hendaklah menetapkan sekurang-kurangnya 28 hari sebelum permulaan tiap-tiap penggal, tarikh-tarikh majlis akan bermesyuarat dalam penggal itu. Walau bagaimanapun , Ketua atau Timbalan Ketua Majlis boleh mengubah tarikh-tarikh yang ditetapkan itu dari masa ke semasa.

Parlimen Persekutuan merupakan badan perundangan yang tertinggi di Malaysia. Melainkan jika dibubarkan terlebih dahulu. Parlimen akan terus berjalan selama lima tahun, dari tarikh mesyuarat pertamanya selepas Pilihanraya Umum.

Pada penghujung tempoh lima tahun ini, Parlimen dengan sendirinya dibubarkan dan dalam masa 60 hari dari tarikh pembubaran Parlimen, Pilihanraya Umum bagi memilih wakil-wakil untuk Dewan Rakyat hendaklah diadakan, dan Parlimen dipanggil bermesyuarat pada suatu tarikh yang tidak lewat daripada 120 hari dari tarikh pembubarannya

Struktur Parlimen Malaysia

Parlimen Malaysia terdiri daripada tiga komponen:-

1. Yang Di-Pertuan Agong
2. Dewan Negara
3. Dewan Rakyat

Sumber: Parlimen Malaysia

PERLEMBAGAAN PERSEKUTUAN

Kandungan Perlembagaan Persekutuan

• Perlembagaan Persekutuan mengandungi 183 Perkara beserta dengan 13 Jadual. Bagi setiap perkara terdapat beberapa Fasal yang dijelaskan dengan terperinci sebagai garis panduan perundangan dan kepentingan rakyat.

• Perlembagaan Persekutuan juga mengandungi beberapa perkara yang tidak boleh dipersoalkan seperti:

. Agama Islam sebagai agama rasmi;
. Kedududkan istemewa Raja-raja Melayu dan bumiputera di Sabah dan Sarawak;
. Kedudukan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan; dan,
. Soal kerakyatan.

Susunan Perkara-Perkara Dalam Perlembagaan:

Perkara 1 hingga 4

Negeri-negeri, Agama dan Undang-undang bagi
Persekutuan

Perkara 5 hingga 13

Kebebasan Asasi

Perkara 14 hingga 22
Kewarganegaraan (Bab 1 – Perolehan Kewarganegaraan)

Perkara 23 hingga 28A
Kewarganegaraan (Bab 2 – Penamatan Kewarganegraan)

Perkara 29 hingga 31
Kewarganegaraan (Bab 3 – Tambahan)

Perkara 32 hingga 37
Persekutuan (Bab 1 – Ketua utama negara)

Perkara 38
Persekutuan (Bab 2 – Majlis Raja-Raja)

Perkara 39 hingga 43C
Persekutuan (Bab 3 – Pemerintah)

Perkara 44 hingga 65
Persekutuan (Bab 4 – Badan-badan Perundangan Persekutuan)

Perkara 66 hingga 68
Persekutuan (Bab 5 – Acara perundangan)

Perkara 69
Persekutuan Bab 6 – Keupayaan terhadap harta, kontrak Dan guaman )

Perkara 70 hingga 72

 

Negeri-negeri

Perkara 73 hingga 79
Perhubungan Antara persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 1 – Bahagian kuasa-kuasa perundangan)

Perkara 80 hingga 81
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 2 – Pembahagian antara kuasa-kusa pemerintah)

Perkara 82
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-Negeri
(Bab 3 – Pembahagian beban kewangan)

Perkara 83 hingga 91
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 4 – Tanah)

Perkara 92
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 5 – Pembangunan negara)

Perkara 93 hingga 95
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 6 – Tinjauan, nasihat Persekutuan kepada Negeri dan
pemeriksaan mengenai kegiatan Negeri)

Perkara 95A hingga 95E
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 7 – Majlis Negara bagi Kerajaan Tempatan)

Perkara 96 hingga 112
Peruntukan-peruntukan Kewangan (Bab 1 – Am)

Perkara 112A – 112D
Peruntukan-peruntukan Kewangan (Bab 2 – Pemakaian
Bagi negeri-negeri Sabah dan Sarawak)

Perkara 113 hingga 120
Pilihanraya

Perkara 121 hingga 131A
Perhakiman

Perkara 132 hingga 148
Perkhidmatan Awam

Perkara 149 hingga 151
Kuasa-kuasa Khas Menentang Perbuatan Subversif dan
Kuasa-kuasa Darurat

Perkara 152 hingga 160B
Am dan Pelbagai

Perkara 161 hingga 161H
Perlindungan Tambahan bagi Sabah dan Sarawak

Perkara 162 hingga 180
Peruntukan Sementara dan Peralihan

Perkara 181
Pengecualian bagi Kedaulatan Raja-raja

Perkara 183 hingga 183
Prosiding Terhadap Yang Di-Pertuan Agong dan Raja-raja

Doktrin Perasingan Kuasa di Malaysia

Sistem Pemerintahan

Dewan sedang bersidang

Dalam sistem pemerintahan Malaysia, terdapat tiga buah badan utama iaitu:-

• Badan Perundangan.

Badan ini hanya membuat undang-undang dan tidak boleh menyerahkan kuasa ini kepada mana-mana pihak dan tidak boleh mempunyai kuasa lain;

• Badan Pemerintah.

Badan ini hanya menjalankan kuasa eksekutif dan tidak boleh membuat undang-undang dan penghakiman; dan;

• Badan Kehakiman

Badan ini hanya menjalankan penghakiman dan tidak boleh membuat undang-undang atau menjalankan kuasa eksekutif. Ketiga-tiga badan ini mempunyai kuasa, bidang tugas dan peranan masing-masing. Namun begitu, Badan Perundangan dan Badan Pemerintah berkait antara satu sama lain kerana Malaysia mengamalkan sistem kerajaan di mana ahli-ahli Badan Perundangan adalah juga Badan Pemerintah. Contohnya, Jemaah Menteri bertanggungjawab kepada Badan Perundangan (Parlimen Malaysia). Badan Kehakiman sahaja merupakan sebuah badan berasingan dan bebas daripada politik, bagi menjamin keadilan di negara ini.

KOMPONEN UTAMA DALAM SISTEM KERAJAAN MALAYSIA

Badan Perundangan

Badan Perundangan (Parlimen Malaysia) memiliki kuasa menggubal undang-undang persekutuan dan juga negeri-negeri di dalamnya. Parlimen terdiri daripada Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong dan dua Dewan, iaitu Dewan Negara dan Dewan Rakyat.

Parlimen adalah badan kuasa perundangan untuk persekutuan yang membuat undang-undang yang boleh dikuatkuasakan di seluruh persekutuan. Parlimen juga mengawal kewangan kerajaan. Cukai-cukai dan kadar-kadar persekutuan boleh dinaikkan hanya dengan kuat kuasa Parlimen seperti yang dinyatakan dalam undang-undang persekutuan. Semua hasil yang diperoleh hendaklah dimasukkan ke dalam Kumpulan Wang Persekutuan Yang Disatukan dan semua wang hanya boleh dibelanjakan dengan kuasa Parlimen. Parti yang memenangi kerusi majoriti dalam pilihan raya umum dan dapat sokongan majoriti di Dewan Rakyat akan membentuk kerajaan. Pemimpin parti majoriti yang mendapat kepercayaan sebilangan besar ahli-ahli Dewan Rakyat dilantik sebagai Perdana Menteri.

Yang di-Pertuan Agong

Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong merupakan Ketua Negara yang mengambil keutamaan mengatasi semua orang dalam persekutuan dan tidak boleh dikenakan dakwaan dalam apa-apa juga perbicaraan dalam mana-mana mahkamah. Yang di-Pertuan Agong dipilih oleh Majlis Raja-Raja mengikut peraturan yang termaktub dalam Jadual Ketiga Perlembagaan Persekutuan. Yang di-Pertuan Agong akan memegang jawatannya selama lima tahun kecuali baginda meletakkan jawatan atau dilucutkan jawatannya oleh Raja-Raja Melayu.

Sebagai ketua utama negara, baginda mempunyai kuasa eksekutif. Baginda berkuasa memanggil, membatalkan dan membubarkan Parlimen. Dalam melaksanakan kuasa, baginda mendapat nasihat daripada Jemaah Menteri. Yang di-Pertuan Agong boleh melaksanakan tiga perkara mengikut budi bicara baginda sendiri iaitu melantik Perdana Menteri, tidak mempersetujui pembubaran Parlimen dan meminta supaya diadakan mesyuarat Majlis Raja-Raja mengenai keistimewaan, kedudukan, kemuliaan dan kebesaran Raja-Raja. Baginda juga mempunyai kuasa pengampunan bagi semua kesalahan yang dilakukan di dalam Wilayah Persekutuan dan kesalahan-kesalahan tertentu di bawah Akta Keselamatan Dalam Negeri. Baginda adalah Ketua Agama bagi Wilayah Persekutuan, Melaka, Pulau Pinang, Sabah dan Sarawak.

Dalam Perkara 153, Perlembagaan Persekutuan, Yang di-Pertuan Agong bertanggungjawab memelihara kedudukan istimewa orang Melayu dan kaum bumiputera di Sabah dan Sarawak. Selain memegang tampuk tertinggi dalam Angkatan Tentera Persekutuan, Yang di-Pertuan Agong juga berperanan menentukan rizab orang Melayu dan bumiputera, jawatan perkhidmatan, biasiswa, bantuan keistimewaan pendidikan atau latihan, kadar permit atau lesen dan juga mengisytiharkan darurat.

Dewan Negara

Dewan Negara adalah Majlis Tertinggi yang berperanan membahaskan sesuatu rang undang-undang dengan lebih terperinci. Ia juga bertanggungjawab membincangkan perkara-perkara yang menjadi kepentingan umum. Mengikut Perkara 68, Perlembagaan Persekutuan, Dewan Negara tidak mempunyai kuasa menolak sesuatu rang undang-undang yang diluluskan oleh Dewan Rakyat sebelum dikemukakan kepada Yang di-Pertuan Agong untuk diperkenankan. Walau bagaimanapun, Dewan Negara boleh menangguhkan pelaksanaan sesuatu rang undang-undang itu.

Dewan Negara mempunyai 70 orang ahli yang mana 44 orang dilantik oleh Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong daripada warganegara yang pada pendapat baginda “telah berbakti dengan cemerlangnya atau telah mencapai taraf gemilang dalam perkhidmatan awam, perdagangan, perusahaan, pertanian, kegiatan kebudayaan, perkhidmatan masyarakat atau wakil-wakil kaum yang terkecil bilangannya atau yang boleh mewakili kepentingan Orang Asli”. Wilayah Persekutuan dianggotai oleh empat orang ahli iaitu dua orang ahli mewakili Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, seorang ahli mewakili Wilayah Persekutuan Labuan dan seorang ahli mewakili Wilayah Persekutuan Putrajaya juga dilantik oleh Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong. Sebanyak 26 orang lagi dipilih oleh Dewan Undangan Negeri dari 13 buah negeri di Malaysia, iaitu tiap-tiap sebuah negeri mengemukakan dua orang Senator.

Seorang Yang di-Pertua Dewan dan Timbalannya dipilih terlebih dahulu bagi mengendalikan Persidangan Dewan dari kalangan ahli-ahli sendiri. Keanggotaan Dewan ini dihadkan kepada warganegara yang berumur 30 tahun ke atas. Tempoh jawatan seseorang Ahli Dewan Negara ialah tiga tahun dan Ahli Dewan Negara boleh dilantik untuk kali kedua dan memegang jawatan Senator bagi tempoh tiga tahun lagi. Hanya dua penggal sahaja dibenarkan bagi setiap Senator memegang jawatannya. Tempoh memegang jawatan sebagai Ahli Dewan Negara ini tidaklah terjejas dengan pembubaran Parlimen. Parlimen diberi kuasa oleh Perlembagaan untuk mengubah keahliah Dewan Negara, seperti menambah bilangan ahli-ahli dewan yang dipilih oleh Dewan Undangan Negeri menjadi tiga orang, memperuntukkan supaya ahli-ahli Dewan Negara itu dipilih oleh pengundi-pengundi, atau mengurangkan jumlah ahli-ahli Dewan Negara yang dilantik.

Dewan Rakyat

Dewan Rakyat merupakan majlis khas untuk rakyat menyuarakan hasrat dan pendapat serta mendapatkan pembelaan menerusi wakil-wakil mereka. Ahli-ahli Dewan Rakyat dipilih secara langsung oleh rakyat keseluruhannya dalam pilihan raya umum. Yang di-Pertua dan Timbalannya dipilih oleh Dewan Rakyat. Namun demikian, terdapat pula satu syarat dalam perlembagaan yang membolehkan Yang di-Pertua dipilih dari luar Dewan Rakyat. Orang yang dipilih seperti ini dianggap sebagai ahli tambahan Dewan dan satu tambahan kepada ahli yang dipilih. Keanggotaan Dewan Rakyat dihadkan kepada warganegara yang berumur 21 tahun ke atas dan tidak boleh menjadi ahli Dewan Negara. Tempoh Dewan ini ialah lima tahun. Walau bagaimanapun, Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong berkuasa, menurut kebijaksanaannya, untuk membubarkan Parlimen sebelum tempoh tersebut iaitu setelah memperoleh nasihat dari Perdana Menteri.

Ahli Dewan Rakyat pada masa ini ialah 222 orang yang mewakili kawasan pilihan raya di seluruh Malaysia. Pecahan kerusi Dewan Rakyat adalah 153 kerusi untuk negeri-negeri di Semenanjung, 25 kerusi untuk Sabah dan 31 kerusi untuk Sarawak, sementara Wilayah Persekutuan pula 13 kerusi iaitu Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur (11 kerusi), Wilayah Persekutuan Labuan (1 kerusi) dan Wilayah Persekutuan Putrajaya (1 kerusi).

BADAN PEMERINTAH

Badan pemerintah atau eksekutif merupakan badan yang bertanggungjawab melaksanakan kuasa-kuasa eksekutif mengikut Perlembagaan dan undang-undang.

Mengikut Perkara 39, Perlembagaan Persekutuan, kuasa memerintah Persekutuan Malaysia adalah terletak pada Yang di-Pertuan Agong dan tertakluk kepada peruntukan mana-mana undang-undang persekutuan dan peruntukan Jadual Kedua, kuasa ini boleh dijalankan oleh Jemaah Menteri atau mana-mana Menteri yang diberi kuasa oleh Jemaah Menteri. Tetapi Parlimen boleh dengan undang-undang memberi tugas-tugas pemerintah kepada orang lain. Timbalan Yang di-Pertuan Agong adalah Timbalan Ketua Utama Negara. Apabila berlaku kekosongan disebabkan Yang di-Pertuan Agong tidak berupaya menjalankan tugas kerana sakit, tidak berada dalam Persekutuan Malaysia lebih daripada 15 hari atau kerana sebab-sebab lain maka Timbalan Yang di-Pertuan Agong bertanggungjawab menjalankan tugas-tugas Yang di-Pertuan Agong.

Jemaah Menteri

Jemaah Menteri merupakan badan yang menjalankan kuasa eksekutif yang dipegang oleh Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong. Di bawah Perkara 43, Perlembagaan Persekutuan, Yang di-Pertuan Agong hendaklah melantik barisan Jemaah Menteri untuk menasihatkan baginda dalam hal ehwal menjalankan tugas-tugasnya. Jemaah Menteri hendaklah dilantik seperti berikut:

a) Yang di-Pertuan Agong hendaklah terlebih dahulu melantik seorang daripada ahli Dewan Rakyat yang pada pendapat baginda mendapat kepercayaan sebilangan besar daripada ahli-ahli Dewan itu sebagai Perdana Menteri untuk mengetuai Jemaah Menteri; dan

b) Atas nasihat Perdana Menteri, Yang di-Pertuan Agong hendaklah melantik Menteri-menteri lain dalam kalangan ahli-ahli Dewan Rakyat dan Dewan Negara.

Majlis Raja-Raja

Majlis Raja-Raja mengandungi semua Raja Melayu dan Yang di-Pertuan Agong. Tugas majlis ini seperti yang tercatat dalam Perkara 38, Perlembagaan Persekutuan adalah untuk:-

• Memilih Yang di-Pertuan Agong dan Timbalan Yang di-Pertuan Agong bagi Persekutuan mengikut peruntukan-peruntukan Jadual Ketiga, Perlembagaan Persekutuan;

• Mempersetujui atau tidak mempersetujui supaya apa-apa perbuatan, amalan atau upacara agama meliputi seluruh persekutuan;

• Mempersetujui atau tidak mempersetujui apa-apa undang-undang dan membuat atau memberi nasihat mengenai apa-apa pelantikan yang menurut Perlembagaan memerlukan persetujuan Majlis Raja-Raja atau yang dikehendaki dibuat oleh atau selepas berunding dengan Majlis Raja-Raja.

Badan Kehakiman

Badan Kehakiman adalah badan ketiga dalam sistem kerajaan Malaysia. Kuasa kehakiman ini terletak pada Mahkamah Tinggi dan Mahkamah Rendah. Kuasa Kehakiman juga terletak pada Mahkamah Agung yang mempunyai kuasa tertentu seperti yang termaktub dalam Perkara 126, 128 dan 130 Perlembagaan Persekutuan.

Fungsi Badan Kehakiman

Fungsi Badan Kehakiman bergantung pada taraf mahkamah-mahkamah seperti Mahkamah Agung, Mahkamah Tinggi dan Mahkamah Rendah. Mahkamah Tinggi terdiri daripada dua buah, iaitu Mahkamah Tinggi Malaya – sebuah bagi Semenanjung Malaysia dan sebuah lagi bagi Sabah dan Sarawak (yang dahulunya dinamakan Borneo). Mahkamah Rendah di Semenanjung, Sabah dan Sarawak terdiri daripada Mahkamah Seksyen, Mahkamah Majistret dan Mahkamah Penghulu di Semenanjung manakala, Mahkamah Adat/Negeri di Sabah dan Sarawak. Di samping itu, terdapat juga Mahkamah Juvana bagi membicarakan kanak-kanak dan mereka yang di bawah umur 18 tahun. Fungsi-fungsi ini dijalankan mengikut kuasa-kuasa yang diberikan oleh Perlembagaan Persekutuan kepada mahkamah-mahkamah tersebut.

Pelantikan Hakim

Ketua Hakim Negara, Kedua-dua Hakim Besar Malaya dan Sabah dan Sarawak serta Hakim-hakim Besar Mahkamah Persekutuan dan Hakim-hakim lain Mahkamah Tinggi adalah dilantik oleh Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong yang bertindak atas nasihat Perdana Menteri, selepas berunding dengan Majlis Raja-Raja. Bilangan hakim di negara ini ditentukan oleh Perlembagaan Persekutuan meskipun keanggotaan mereka boleh diubah atas titah Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong.

Sumber : Buku Malaysia 2009, Buku Rasmi Tahunan
Jabatan Penerangan Malaysia